Patsy Kroonenberg (20) is pas derdejaars theaterstudent en speelt nu al twee voorstellingen op het theaterfestival Tweetakt. Een daarvan is de eerste voorstelling die ze zelf maakte en regisseert: “De keer dat iemand iets probeert”, zoals ze zelf ook het liefst experimenteert op het toneel en in haar leven.
UTRECHT – Quiah bakt een appeltaart vanuit een pakje. Pikant detail: de oven staat op een podium. Terwijl de appeltaart gaart, spelen de acteurs Quiah Shilue, Sweder de Sitter en Dagmar Ketelaers de voorstelling “De keer dat iemand iets probeert.” Patsy Kroonenberg (20), derdejaars aan de acteursopleiding aan de HKU, is de regisseur van de voorstelling.
In de voorstelling krijgen de drie acteurs onverwachte opdrachten die ze zo proberen oprecht mogelijk moeten uitvoeren. Opdrachten zoals: probeert oprecht het publiek aan het lachen te krijgen, probeer oprecht te dansen zoals je alleen bent, wordt oprecht boos te worden, kleed je uit en probeer oprecht te benoemen wat je mooi vindt aan jezelf. De opdrachten komen van Patsy vanuit het regissiehok.
Hoewel de jonge actrice nog niet eens is afgestudeerd, gaat het haar voor de wind. Begin maart speelde ze in de hit van het Café Theaterfestival: “Bovenkamer” van Theater Tocht. Nu staat haar eigen voorstelling op Tweetakt én ze speelt op hetzelfde festival de voorstelling “#Schijn” van Sanne Vogel met haar klas.
Ondertussen verzucht ze: “Ik ben echt nog aan het ontdekken wat spelen is. De ene keer heb ik het gevoel dat ik weet wat een scène nodig heeft, de volgende keer, zoals bij #Schijn, ben ik er weer zo mee aan het worstelen.” Daarmee verwoord ze precies wat haar eigen voorstelling is: op het toneel iets uitprobéren en stil staan bij dat onverwachte moment.
Het idee ontstond toen een van de acteurs tijdens een repetitie moest huilen bij een tekst die ze voorlas. “Toen we vervolgens met de tekst aan de gang gingen, lukte het niet om dat gevoel terug te krijgen. Dus gingen we opzoek naar hoe we wel bij zulke bijzondere, kleine, onverwachte momenten kunnen komen. Momenten waarop je eigen emotie je verrast. Die momenten ga je meestal voorbij. Wij willen weten wat er gebeurd als je erbij stil staat.”
Het klinkt misschien als een leuk experiment voor een stel theaterstudenten, maar tijdens de eerdere uitvoeringen had de voorstelling een groot effect op het publiek, vertelt Patsy lichtelijk verbaasd. “Mensen waren geraakt, aangedaan, ze vonden het goed of ze dachten dat het helemaal gescript was. Het was zo tof dat het nu eens niet ging over of de acteur geloofwaardig speelt, maar wat het publiek zelf meemaakte.”
Des te spannender wat het Tweetakt publiek van haar voorstelling vindt. “Pas toen ik het mijn voorstelling het programmaboekje zag staan realiseerde ik me: dit is dus écht aan de hand. De buitenwereld gaat mijn creatie zien. Gaan de mensen het leuk vinden? Kómen er überhaupt mensen, of spelen we in een zaal vol vrienden en familie?” Ze is even stil en bloost een beetje. “Ik hoop op een goede eerste keer.”