Douchen is heerlijk. Een ultiem ontspannen manier om het lichaamsvuil en de spanning van de dag van je af te spoelen. Onder de waterdruk vervormen de spieren van star naar ontspannen, terwijl ik dromerig naar mijn voeten staar. Het water vloeit door mijn haren als ik zachtjes heen en weer wieg. Het stroomt langs mijn nek, via mijn rug en glijdt van mijn billen kletterend op de grond. Als ik me opdraai om het water in mijn gezicht te laten vallen, verwarmt het mijn nek, masseert het mijn borsten en meandert het over mijn buik via mijn benen naar de grond. De douche is een van de plekken waar ik geen drukte in mijn hoofd heb of prikkels krijg waartussen ik onrustig moet schakelen.
Geregeld verzin ik onder de douche de verhalen, columns en blogs. Min of meer vanzelf, omdat ik er onbewust op heb gebroed. Flarden van zinnen waaien langst terwijl ik elk stukje van mijn 
lichaam vertroetel met het warme water. Ik staart voor me uit naar de muur, de wasmachine, mijn badjas en mijn handdoek die samen op een haakje hangen aan de deur. De deur die altijd op een kier staat.
Ik durf mijn hoofd niet te lang achterover te gooien en het water mijn zicht te laten vertroebelen. De geluiden van het huis te laten vermengen met het water, als het langs mijn oren stroomt. Dan kan ik niet zien of er iemand binnenkomt. Niet horen wat er buiten de badkamer gebeurt. Zijn dat de katten die aan het spelen zijn of is dat een deur die door een mensenhand wordt opengeduwd? Ik luister aandachtig, terwijl ik naakt in de badkamer sta, met als enige wapen de trekker.
De vorige bewoonster van dit huis heeft hier op z’n zachts gezegd geen goede tijd gehad. Afgaande op de verhalen van de buren werd haar leven bepaald door drugs, psychoses en ruzies met verschillende mannen die haar financieel onderhielden voor een tegenprestatie in natura. De laatste keer dat ze in dit huis was, is ze door de politie uit haar huis gesleept. Krijsend en tierend.
De buurt gonst nog van de spookverhalen over die meid. Volgens de patatmadam terroriseerde ze de buurt en joeg de op straat spelende kinderen de stuipen op het lijf. Bij het ontdekken dat Art en ik de nieuwe bewoners van het spookhuis waren, lichtten de ogen van de buurtkinderen op. En naarmate de maanden vorderen durven ze steeds dichter bij onze portiek.
De onderbuurman spreekt ronduit kwaad over haar. Hij heeft me laten zien dat de afvoer van haar douche en die van de wc dwars door zijn slaapkamer lopen. De man heeft geen goede gezondheid en heeft zijn nachtrust hard nodig. Achter een gipsen wandje kletterde voorheen meerdere malen per nacht een waterval. Vermoedelijk van de heren die de sekstranspiratie van zich af douchten.
Of misschien was het de vrouw zelf onder die douch. Wanneer ze weer alleen was. Zou zij, net als ik, schichtig hebben geluisterd naar de geluiden in het huis, terwijl ze onder de douche stond? Zou het alleen water zijn geweest dat door zijn onderbuurmans slaapkamer de grond in verdween? De douche is immers een perfecte plek om in je eentje te huilen. Zittend op de grond, terwijl het water over je rug valt, langs via je haren, over je rug, de grond in. Doordat je tranen worden vermengd met het water is het bijna alsof je niet huilt.
Maar misschien hield zij, net als ik, van douchen omdat je je kunt ontspannen terwijl het water de dag wegspoelt. Misschien kon ze haar demonen onder de douche omvormen tot creativiteit. Verhalen bedenken, kunstwerken visualiseren.
Als ik douch moet ik altijd eventjes aan haar denken. Waar zou zij aan gedacht hebben? Hoe zou haar lichaam, na noeste arbeid, medicatie of zwaarder spul, gevoeld hebben onder deze douche? Hield ze van heet of van koud douchen? Zou ze net als ik haar gedachten laten meegolven met de milde temperatuurwisselingen? De gedachten laten meestromen naar een andere wereld?